EDUKACJA TU I TAM CZĘŚĆ 2

Nigdy nie chodziłam do szkoły w Polsce, lecz wiem jak to jest od znajomych i starszego rodzeństwa: kartkówki, sprawdziany, zaliczanie i zdawanie do kolejnych klas. A ja w szkole testy miałam rzadko, a jak już były to i tak nic nie znaczyły.

Zapomniałam wspomnieć w poprzednim wpisie, że, liceum trwa tylko dwa lata. Czyli, ja za rok juz mam maturę (A-levels). Lecz tutaj się zaczyna szkołę podstawową w wieku 5 lat.

Kiedyś się nad tym nie zastanawiałam, ale teraz dziwi mnie to, dlaczego Anglicy są tacy głupi i leniwi. Ten temat wychodzi poza szkole, do domu. (Na pewno jeszcze poruszę ten temat w kolejnym wpisie.) Gdy nauczyciel powiadomi rodziców o złym zachowaniu lub dziecka brak uczestnictwa podczas lekcji to rodzic wesprze dziecko zwalając winę na nauczyciela. Myślę, że, słabi rodzice są i w Polsce i w Anglii i w innych krajach, lecz, tu chodzi oto, że, to nauczyciel przejął role wychowania dziecka.

Parę lat temu poszłam z koleżanką na rozpoczęcie roku szkolnego. Chciałam także pochodzić z nią do szkoły przez parę dni, lecz dyrektorka mi nie pozwoliła. W klasie zobaczyłam brak szacunku do nauczyciela, brak ciszy w pokoju, brak uwagi. Ja z niektórymi moimi nauczycielami żartuje sobie, rzucamy w siebie papierkami i wyśmiewamy. Nauczyciele kupują nam cukierki i rozmawiają. Gdy coś jest nie tak to oni się przejmują i okazują troskę oraz wsparcie. Mam także oczywiście surowych nauczycieli. Chcę także zwrócić uwagę na to, że, używanie telefonów jest niedozwolone, jedynie podczas przerw tylko uczniom liceum wolno.

Atmosfera podczas lekcji jest totalnie inna. Niestety nie mogę powiedzieć tego ze 100% pewnością, ale mam nadzieję, że kiedyś uda mi się pójść na lekcje w Polsce by móc dokładnie porównać.

Stworzyłam pewną teorię na temat systemu edukacji w Anglii ktorą opiszę w kolejnym wpisie.

The Gab Eye